Το First Man (Ο Πρώτος Άνθρωπος), η επιστροφή του Damien Chazelle μετά το σαρωτικό La La Land, είναι μια εξίσου φιλόδοξη ταινία. Με τον ίδιο λαμπερό πρωταγωνιστή, τεχνικά αρτιότατη και με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, που ακόμα και σήμερα δημιούργει θεωρίες συνομωσίας, δεν καταφέρει να το αποφύγει και πέφτει εύκολα στην παγίδα της τελειότητας, με αποτέλεσμα η ταινία να μοιάζει άνευρη και υποτονική.
Η ταινία, βασισμένη στο βιβλίο του James R. Hansen, ακολουθεί την πορεία του Neil Armstrong από το 1961 έως το 1969, την περίοδο δηλαδή που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το θρυλικό διαστημικό της πρόγραμμα ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Ο αγώνας αυτός οδήγησε σε μια από τις πιο ριψοκίνδυνες και σπουδαίες αποστολές στην ιστορία της ανθρωπότητας, που ακόμα και σήμερα εξάπτει τη φαντασία.
Ο Chazelle και εδώ εξερευνά ένα από τα αγαπημένα του θέματα, την ανθρώπινη φιλοδοξία, μόνο που στο First Man (Ο Πρώτος Άνθρωπος) οι πρωταγωνιστές δεν είναι καλλιτέχνες στην αναζήτηση του ονείρου, αλλά μια οικογένεια με ένα βαθύ τραύμα. Ο Armstrong, καθώς ετοιμάζεται για το φεγγάρι, κουβαλάει μαζί του όχι μόνο τον φόβο και την προσδοκία του αδύνατου, αλλά και μια σκληρή προσωπική ιστορία που έχει χαράξει την οικογενειακή ζωή του και την οποία πρέπει να βάλει στην άκρη με κάθε κόστος για την επίτευξη του ονείρου. Ουσιαστικά, αυτός είναι και ο βασικός άξονας της θεματολογίας της ταινίας, η σύγκρουση της οικογένειας με την φιλοδοξία.
Αν στη ταινία ο χαρακτήρας του Armstrong αναπαράγεται πιστά, τότε είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσο αποστασιοποιημένος από την πραγματικότητα, δοσμένος στην επίτευξη του στόχου και στωικός υπήρξε. Αν όχι, τότε σίγουρα ο Ryan Gosling είναι καλός αλλά όχι εντυπωσιακός, σε μια ταινία που έχει όλα τα τυπικά συστατικά μιας βιογραφίας, ανάμεσα τους και αυτό του μελοδράματος. Η Claire Foy ακολουθεί τη γραμμή του Gosling με έναν πολύ μικρότερο σε σημασία ρόλο, αλλά με αντίστοιχη ταλαντούχα απεικόνιση. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως σε κάποιο σημείο, αυτή η αξιοπρεπής μεταφορά ενός δράματος αρχίζει υπερβαίνει τα όρια και να μην προκαλεί το συναίσθημα. Ίσως αν η ταινία είχε διαφορετικό ρυθμό να μπορούσε να ισορροπήσει καλύτερα ανάμεσα στη μη εκμετάλλευση ενός τραγικού γεγονότος και στη λίγο επιφανειακή αντιμετώπιση του.
Η κινηματογραφία και η αισθητική της ταινίας είναι ιδιαίτερη, με τη χρήση μεγάλων ζουμ, διαφορετικών κάδρων και τρεμάμενης κάμερας, με σκοπό να κάνει τις καταστάσεις πιο οικείες, πράγμα που είναι κατανοητό για την απόδοση του κλειστοφοβικού σκηνικού στη Σελήνη, αλλά κουράζει όταν μεταφέρεται σε κάθε περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική επένδυση που ανά διαστήματα εύκολα μεταβάλλεται από επική σε υπερβολική αλλά, σε κάθε περίπτωση, τεχνικά σαν σύνολο πρόκειται για μια πολύ όμορφη και άρτια ταινία η οποία πέφτει, ίσως, θύμα των προσδοκιών της.
Το First Man (Ο Πρώτος Άνθρωπος) του Damien Chazelle είναι μια εμπνευσμένη, λιτή και μινιμαλιστική ταινία που διηγείται πειστικά την ιστορία της σύγκρουσης και της επιτυχίας πίσω από ένα γεγονός που άλλαξε τον κόσμο, αλλά λόγω της φιλοδοξίας της και στην προσπάθεια της να μην ευτελίσει την ιστορική στιγμή και τα πρόσωπα, χάνει κάτι από την αυθεντικότητα και το συναίσθημα της.
Σκηνοθεσία: Damien Chazelle
Πρωταγωνιστούν: Ryan Gosling, Claire Foy, Jason Clarke, Kyle Chandler, Corey Stoll, Ciaran Hinds, Christopher Abbott, Patrick Fugit και Lukas Haas
, η επιστροφή του Damien Chazelle μετά το σαρωτικό La La Land, είναι μια εξίσου φιλόδοξη ταινία.){kind=link}