Κριτική | Anemone (Ανεμώνη)

Tο Anemone (Ανεμώνη) του Ronan Day-Lewis είναι μια φιλόδοξη, όμορφα σκηνοθετημένη, αλλά κάπως άνιση επιστροφή του Daniel Day-Lewis στη μεγάλη οθόνη.

Μετά από οκτώ χρόνια απουσίας, ο Daniel Day-Lewis επιστρέφει στο «Anemone», μια ταινία γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον γιο του, Ronan Day-Lewis. Η ιστορία επικεντρώνεται στον Ray, έναν απομονωμένο βετεράνο που βασανίζεται από τις ενοχές και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η απρόσμενη επίσκεψη του αποξενωμένου αδερφού του, Jem (Sean Bean), ξυπνά παλιές πληγές και τους οδηγεί σε μια επώδυνη διαδικασία συμφιλίωσης, όπου η ανδρική σιωπή και η ενοχή γίνονται πρωταγωνιστές.

Ο Ronan Day-Lewis δείχνει εντυπωσιακή οπτική ωριμότητα για ντεμπούτο. Η κάμερά του αποτυπώνει τη φύση σαν προέκταση του ψυχισμού των ηρώων, ενώ κάθε καδραρισμένη σκηνή μοιάζει με πίνακα. Η φωτογραφία, τα ψυχρά τοπία και η υποβλητική μουσική του Bobby Krlic δημιουργούν μια σχεδόν “πνευματική” ατμόσφαιρα. Ωστόσο, η ίδια αυτή τελειότητα καταλήγει να «πνίγει» την αφήγηση. Ο βραδύς ρυθμός και οι παρατεταμένες σιωπές –αν και προορίζονται να μεταφέρουν ενδοσκόπηση των χαρακτήρων– συχνά αγγίζουν τα όρια της υπερβολής, κάνοντας το φιλμ να μοιάζει περισσότερο με άσκηση ύφους παρά με ζωντανή ιστορία.

Ο Daniel Day-Lewis είναι, όπως πάντα, συναρπαστικός. Κάθε του μονόλογος αποπνέει δύναμη, αν και μερικές φορές κουράζει με τη θεατρικότητά του. Δίπλα του, ο Sean Bean παραμένει υποστηρικτικός, χωρίς να του δίνεται αρκετός χώρος να ξεδιπλώσει τη δική του δυναμική. Αυτή η ανισορροπία αντανακλά το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας: ο Ronan μοιάζει να σκηνοθετεί με δέος απέναντι στον πατέρα του, αφήνοντας το έργο να περιστρέφεται γύρω από την παρουσία του Daniel αντί να την αξιοποιεί.

Παρά τις αδυναμίες του, το Anemone (Ανεμώνη) του Ronan Day-Lewis είναι ένα τολμηρό και ειλικρινές ξεκίνημα. Διαθέτει αισθητική, δύναμη και θεματική ευαισθησία, εξερευνώντας τη μεταβίβαση του τραύματος και το βάρος της αντρικής σιωπής. Ο Ronan Day-Lewis δείχνει πως έχει τα εργαλεία ενός δημιουργού με ταλέντο και προσωπικό όραμα.