Κριτική | Die My Love (Πέθανε Αγάπη Μου)

Tο Die My Love (Πέθανε Αγάπη Μου) της Lynne Ramsay είναι μια έντονη, αλλά αμφιλεγόμενη ματιά στην ψυχολογική αποσύνθεση της μητρότητας. Η ταινία εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες της και την ατμοσφαιρική της δύναμη, όμως η θολή αφήγηση και η υπερβολική προσήλωση στο ύφος περιορίζουν τη συναισθηματική της επίδραση.

Η Lynne Ramsay στο Die My Love δημιουργεί ένα τολμηρό και συχνά διχαστικό πορτρέτο μιας γυναίκας, η οποία χάνει σταδιακά τον έλεγχο μετά τη γέννηση του παιδιού της. Η Jennifer Lawrence κρατάει την ταινία σχεδόν μόνη της, καθώς ενσαρκώνει μια ηρωίδα παγιδευμένη σε συνεχή συναισθηματικό θόρυβο. Η σκηνοθεσία βασίζεται έντονα στη διάθεση. Οι εικόνες είναι σκληρές και όμορφες, αλλά η ταινία κρατά τον θεατή σε απόσταση. Η ζωή της Grace παρουσιάζεται μέσα από κομμάτια. Οι σκηνές θολώνουν, αλλάζουν χρόνο και επαναλαμβάνονται, δημιουργώντας μια αίσθηση ασφυξίας που μερικές φορές λειτουργεί, αλλά άλλες φορές κουράζει. Το φιλμ θέλει να σε βάλει στο μυαλό της και το καταφέρνει, χωρίς όμως πάντα να σου δίνει χώρο να συνδεθείς μαζί της.

Η Lawrence δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της. Αποτυπώνει μια γυναίκα εξουθενωμένη, μόνη και αποσυνδεδεμένη από τον εαυτό της. Ο Robert Pattinson, στον ρόλο του συντρόφου της, λειτουργεί σαν ήρεμη αντίστιξη, προσφέροντας μια παρουσία γεμάτη αφοσίωση, αλλά και απομάκρυνση. Η χημεία τους ξεκινά με ένταση και σταδιακά βυθίζεται σε κάτι πιο βαρύ. Η ταινία λάμπει όταν τους αφήνει να κινηθούν ο ένας γύρω από τον άλλον χωρίς λόγια. Παρ’ όλα αυτά, το σενάριο δεν δίνει αρκετό υπόβαθρο στην Grace. Τη βλέπουμε ήδη διαλυμένη, χωρίς να ξέρουμε ποια ήταν πριν τη μητρότητα. Αυτή η έλλειψη βάσης κάνει την κατάρρευσή της να φαίνεται απότομη αντί για αναπόφευκτη.

Η Ramsay στοχεύει σε ωμή ψυχολογική εμβάθυνση, αλλά πολλές φορές παγιδεύεται στο ίδιο της το ύφος. Οι συνεχείς κρίσεις της Grace, οι λίγοι διάλογοι και τα σύμβολα που δεν ξεκαθαρίζουν, δημιουργούν μια εμπειρία περισσότερο κουραστική παρά αποκαλυπτική. Κάποιοι θεατές θα θαυμάσουν την τεχνική αρτιότητα, αλλά θα νιώσουν αποκομμένοι από την ιστορία. Ακόμα και οι πιο εντυπωσιακές εικόνες χάνουν δύναμη όταν η αφήγηση δεν προχωρά με σαφήνεια. Η ταινία αγγίζει θέματα απομόνωσης, επιθυμίας και της πίεσης της μητρότητας, αλλά δεν τα αναπτύσσει όσο χρειάζεται για να φτάσει σε μια πιο ουσιαστική κορύφωση.

Παρά τις αδυναμίες του, το Die My Love (Πέθανε Αγάπη Μου) της Lynne Ramsay μένει στο μυαλό. Η φωτογραφία είναι δυνατή, ο ήχος σε κρατά σε ένταση και οι ερμηνείες ξεχωρίζουν. Όταν πετυχαίνει, σε χτυπάει κατευθείαν. Όταν χάνει τον στόχο του, καταλήγει να μοιάζει με τέχνη για την τέχνη, αφήνοντας το συναισθηματικό του φορτίο να διασπαστεί. Είναι μια ταινία που σε ταράζει, σε κουράζει και σε αφήνει να αναρωτιέσαι αν θέλεις να τη δεις ξανά ή να την αποφύγεις, κάτι που ίσως είναι μέρος της ουσίας της.