Κριτική | Materialists (Ταιριάζουμε;)

Tο Materialists (Ταιριάζουμε;) της Celine Song εξερευνά τη σύγχρονη αγάπη μέσα από τον φακό του πλούτου, της ανασφάλειας και της συναισθηματικής απόστασης, αλλά η ασαφής αφήγηση και η έλλειψη χημείας ανάμεσα στους χαρακτήρες περιορίζουν τη δυναμική της ταινίας.

Στην ταινία “Materialists (Ταιριάζουμε;)”, η Λούσι, μια επαγγελματίας προξενήτρα στη Νέα Υόρκη, βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στον πρώην σύντροφό της, που προσπαθεί να τα καταφέρει ως ηθοποιός, και έναν γοητευτικό εκατομμυριούχο πελάτη της. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο πολυτέλεια, υψηλές απαιτήσεις και σχέσεις με όρους οικονομικούς. Η ταινία επιχειρεί να αναλύσει τι σημαίνει να αγαπάς σε μια εποχή όπου οι συναισθηματικές επενδύσεις μετρώνται σχεδόν πάντα με χρηματικούς όρους.

Η Celine Song, μετά το εξαιρετικό Past Lives, επιστρέφει με μια δεύτερη ταινία που συνεχίζει να ερευνά την οικειότητα και τις σύγχρονες ερωτικές συνδέσεις. Ωστόσο, εδώ η σκηνοθετική της ματιά δείχνει ασταθής. Η ταινία δεν καταφέρνει να αποφασίσει αν είναι ρομαντική κομεντί, κοινωνικό σχόλιο ή συναισθηματικό δράμα, με αποτέλεσμα η αφήγηση να παραμένει μετέωρη. Η απουσία σαφούς τόνου και η περιορισμένη εμβάθυνση στους χαρακτήρες μειώνουν την ένταση του ερωτικού τριγώνου, που μένει ημιτελές.

Η Ντακότα Τζόνσον στον ρόλο της Λούσι παραμένει αινιγματική – άλλοτε ενδοσκοπική, άλλοτε παθητική, χωρίς ξεκάθαρη συναισθηματική πορεία. Ο Κρις Έβανς δίνει την πιο ανθρώπινη και ισορροπημένη ερμηνεία ως ο πρώην που προσπαθεί να επανασυνδεθεί με τον έρωτα, ενώ ο Πέδρο Πασκάλ υποβαθμίζεται σε έναν ρόλο συμβολικό – χρήσιμος περισσότερο για να εξυπηρετήσει την πλοκή παρά για να προσφέρει αληθινή ένταση. Παρά τους όμορφους διαλόγους, η συναισθηματική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων δεν μεταφέρεται στο κοινό.

Παρά τις αδυναμίες της, η ταινία θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα γύρω από το αν η αγάπη μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την οικονομική σταθερότητα, και αν η σύγχρονη κουλτούρα των ραντεβού έχει απομακρυνθεί από την ουσία του έρωτα.

Συνολικά, το Materialists (Ταιριάζουμε;) είναι μια άνιση ταινία που κυμαίνεται μεταξύ συναισθηματικής ωριμότητας και αφηγηματικής αμηχανίας. Δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις ούτε συγκινητικές κορυφώσεις, όμως καταφέρνει να θέσει επίκαιρα και αναγκαία ερωτήματα για το πώς αγαπάμε και ποια είναι τα κριτήρια που διαμορφώνουν τις επιλογές μας στις σχέσεις σήμερα.