Κριτική | She Rides Shotgun ( Ο Τιμωρός)

Tο She Rides Shotgun (Ο Τιμωρός) του Nick Rowland είναι ένα σκληρό, φορτισμένο συναισθηματικά θρίλερ που ξεχωρίζει για την εκρηκτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών του. Οι εξαιρετικές ερμηνείες ανεβάζουν ένα γνώριμο σενάριο σε κάτι ουσιαστικό και συγκινητικό, παρά τις αδυναμίες στον ρυθμό και τις σεναριακές ευκολίες στο μέσο της ταινίας.

Στο She Rides Shotgun, ο Nathan McClusky, πρώην κατάδικος με σκληρή όψη και εμφανή τατουάζ, αναγκάζεται να προστατεύσει την εννιάχρονη κόρη του, Polly, όταν μια βίαιη συμμορία βάζει επικίνδυνο «συμβόλαιο» θανάτου εναντίον του. Η υπόθεση θυμίζει ταινίες όπως Logan ή The Last of Us, αλλά ο Rowland δίνει χώρο στις ήσυχες, ανθρώπινες στιγμές ανάμεσα σε πατέρα και κόρη, οι οποίες δίνουν συναισθημακό βάρος στο φιλμ.

Η ταινία βάζει τον θεατή γρήγορα στην καρδιά της δράσης, αλλά δεν θυσιάζει τις σκηνές που χτίζουν τον συναισθηματικό πυρήνα της. Η χημεία Egerton–Heger μοιάζει αυθεντική, με την αρχική καχυποψία να εξελίσσεται σε αμοιβαία εμπιστοσύνη. Οι σκηνές έντασης και βίας, από κλειστούς χώρους μέχρι μεγαλύτερες καταδιώξεις, γίνονται πιο δυνατές χάρη σε αυτό το δέσιμο. Στους δεύτερους ρόλους, ο John Carroll Lynch δίνει έναν ψυχρό, απειλητικό κακό, ενώ ο Rob Yang και η Odessa A’zion προσθέτουν βάθος στο καστ. Η μουσική επένδυση κινείται από δυναμική και αγωνιώδη μέχρι πιο ήπια, ταιριάζοντας με τις εναλλαγές τόνου.

Παρά τα δυνατά του στοιχεία, το φιλμ χάνει λίγο από τη δύναμή του στο μέσο, όταν εγκαταλείπει την εστίαση στη σχέση πατέρα–κόρης και στρέφεται σε πιο τυπικές αστυνομικές ίντριγκες. Ο ρυθμός επιβραδύνεται και κάποια κλισέ εμφανίζονται, αλλά ο Rowland διατηρεί την ένταση και το φινάλε προσφέρει πραγματικό συναίσθημα χωρίς υπερβολή. Ακόμη κι όταν η πλοκή παρεκκλίνει, οι ερμηνείες κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό.

Συνολικά, το She Rides Shotgun δεν καινοτομεί στο είδος του, αλλά βρίσκει την αλήθεια του μέσα από τους χαρακτήρες. Η ευαισθησία του Egerton συνδυάζεται ιδανικά με την καθηλωτική παρουσία της Heger, δημιουργώντας ένα φιλμ που ισορροπεί ανάμεσα στην αγριότητα και την τρυφερότητα.