Κριτική Σειράς | Dear X

Το Dear X των Lee Eung Bok και Park So-hyun και του σεναριογραφικού διδύμου πίσω από το ομώνυμο webtoon είναι μια βουτιά στον σκοτεινό κόσμο της φιλοδοξίας, των τραυμάτων και της αυτοκαταστροφής. Δεν πρόκειται για μια τυπική ιστορία ανόδου και πτώσης. Είναι μια σειρά που σε τραβά σε έναν λαμπερό, αλλά δηλητηριασμένο μικρόκοσμο, όπου οι άνθρωποι δεν ωριμάζουν. Μεταλλάσσονται.

Η πλοκή παρακολουθεί την Baek Ah Jin, μια ηθοποιό που από μικρή έμαθε να επιβιώνει χειραγωγώντας. Η κακοποίηση και η εγκατάλειψη σημάδεψαν την παιδική της ηλικία, και η μόνη της άμυνα έγινε η ικανότητα να προσαρμόζεται, να ελέγχει και να χρησιμοποιεί τους άλλους. Δίπλα της βρίσκεται ο παιδικός της φίλος, Yoon Jun Seo, ο οποίος την αγαπά άνευ όρων, και στη σκιά της κινείται ο Kim Jae Oh, ο πιο αθόρυβος αλλά και ο πιο πληγωμένος υποστηρικτής της. Οι σχέσεις τους σπάνε, ξανακολλάνε και σταδιακά διαλύονται ολοκληρωτικά, ειδικά όταν η αντίπαλος της, Ah Jin, Im Re Na, πυροδοτεί έναν φαύλο κύκλο ανταγωνισμού και δημόσιων σκανδάλων.

Από τα πρώτα επεισόδια, η σειρά αποφεύγει τις εύκολες λύσεις. Δεν προσπαθεί να σε πείσει να συμπαθήσεις την Ah Jin, αλλά ούτε σου ζητά να τη μισήσεις. Απλώς σε αφήνει να παρακολουθήσεις τη ζωή της καθώς ξετυλίγεται, με όλη της την ασχήμια, τη γοητεία και την αλήθεια. Και εκεί βρίσκεται η δύναμή της: παίζει με τα όριά σου. Τη μια στιγμή θέλεις να τη δεις να θριαμβεύει και την επόμενη θέλεις να τη δεις να καταρρέει.

Η ερμηνεία της Kim Yoo Jung είναι η καρδιά της σειράς. Η Ah Jin της δεν είναι μια κακόβουλη femme fatale. Είναι μια γυναίκα που αρνείται να ξαναγίνει θύμα. Κάθε έκφραση, κάθε παύση, κάθε χαμόγελο κρύβει φόβο, οργή και την αδιάκοπη ανάγκη να μην πληγωθεί άλλη μια φορά. Ο Kim Young Dae και ο Song Kang (ως Jun Seo και Jae Oh αντίστοιχα) δίνουν βάθος στα δικά τους ηθικά αδιέξοδα, αν και η σειρά τους χρησιμοποιεί συχνά ως θύματα της πλοκής και όχι ως ισότιμους άξονες.

Η σκηνοθεσία του Lee Eung Bok είναι κομψή και ατμοσφαιρική. Αργοί ρυθμοί, στενά κάδρα και συχνές κοντινές λήψεις που σε βάζουν μέσα στο κεφάλι της Ah Jin. Η αφήγηση, όμως, συχνά κάνει άλματα. Συμπτώσεις που εμφανίζονται ακριβώς όταν τα χρειάζεται το σενάριο. Σημαντικά στοιχεία ξεπροβάλλουν από το πουθενά. Η αστυνομία λειτουργεί κυρίως ως αφηγηματικό εμπόδιο, όχι ως πραγματικός θεσμός. Αυτό δημιουργεί μια μόνιμη αίσθηση ότι η σειρά ενδιαφέρεται πιο πολύ για τη θεατρικότητα, παρά για την αληθοφάνεια. Το σενάριο χρησιμοποιεί την τραυματική παιδική ηλικία σαν εργαλείο, όχι σαν θεμέλιο. Άλλοτε την φωτίζει και άλλοτε την εκμεταλλεύεται για να δικαιολογήσει τη δράση της.

Παρά τις υπερβολές, η αισθητική της σειράς είναι εξαιρετικά φροντισμένη. Οι σκηνές στον χώρο της showbiz είναι γυαλισμένες, σχεδόν επιδεικτικές, ενώ τα σκοτεινά δωμάτια της παιδικής ηλικίας της Ah Jin μοιάζουν με ζωντανές πληγές. Η μουσική επένδυση δένει ιδανικά με την ένταση, αλλά και με την αίσθηση ότι η ιστορία οδηγεί τους χαρακτήρες απότομα, σχεδόν αναπόφευκτα, προς την καταστροφή.

Το Dear X είναι μια σειρά που απαιτεί από τον θεατή να παραμείνει ενεργός. Δεν κάνει εύκολες εξηγήσεις, δεν εξωραΐζει, δεν προσφέρει ανακούφιση. Τα ηθικά όρια μπλέκονται. Οι χαρακτήρες σέρνονται σε όλο και πιο σκοτεινά μονοπάτια. Η ιστορία βάζει στο μικροσκόπιο τη δόξα, την ψυχολογία, τη χειραγώγηση και το πώς η ανάγκη για αποδοχή μπορεί να γίνει μαχαίρι.

Το φινάλε, με το ανοιχτό του τέλος, θα διχάσει. Μερικοί θα νιώσουν ότι η Ah Jin έπρεπε να λυτρωθεί ή να τιμωρηθεί. Άλλοι θα δουν μια ιστορία που απλώς αρνείται να προσφέρει κάθαρση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Dear X σε μπερδεύει, σε κουράζει, σε γοητεύει και σε κρατά εκεί, ενώ γνωρίζεις ότι δεν θα σε ανταμείψει πλήρως, καθώς αφήνει τους θεατές να λύσουν μόνοι τους την ηθική εξίσωση.

Σκηνοθεσία: Lee Eung Bok και Park So-hyun

Πρωταγωνιστούν: Kim Yoo Jung, Kim Young Dae,, Kim Do-hoon, Lee Yul-eum