Η ταινία Mary Magdalene (Μαρία Μαγδαληνή) του Garth Davis είναι ένα βιβλικό δράμα για την αγάπη και την αφοσίωση. Ουσιαστικά, αποτελεί την εξιστόρηση των παθών του Ιησού από την προοπτική και την ματιά μιας εκ των διασημότερων μαθητριών του. Μια ταινία που προσπαθεί να ανατρέψει τις δυτικότροπες πεποιθήσεις για τον ρόλο της στη ζωή και το τέλος του Ιησού και η οποία καταφέρνει να έχει ένα οπτικά άρτιο αποτέλεσμα, που δεν αγγίζει όμως την ιστορικότητα και τη διαχρονικότητα των χαρακτήρων.
Η Μαρία η Μαγδαληνή έχει υπάρξει αμφιλεγόμενο πρόσωπο, τόσο ιστορικά όσο και στην τέχνη. Υπήρξε ακόλουθος του Ιησού και αναφέρεται ονομαστικά σε κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές, όπως και στην κορύφωση του θείου δράματος. Η ίδια παρακολούθησε την σταύρωση και τον ενταφιασμό Του, αλλά ήταν και από τους πρώτους που ήρθε σε επαφή με το θαύμα της ανάστασής Του. Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Μάρκο, ο αναστημένος Ιησούς εμφανίστηκε πρώτα στη Θεοτόκο και σε εκείνη. Όλες αυτές οι αναφορές την καθιστούν ένα σημαντικό πρόσωπο στην ζωή του Θεανθρώπου που λανθασμένα, σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, ταυτίζεται με την αμαρτωλή γυναίκα του Ευαγγελίου, χωρίς όμως να γνωρίζουμε περισσότερα για την ιστορία της. Αυτή η συχνή αναφορά της από τους Απόστολους και το μυστήριο πίσω από την παρουσία της οδήγησε πολλούς σύγχρονους συγγραφείς, όπως ο Καζαντζάκης και ο Χέμινγουεϊ, να βρουν στο πρόσωπό της ένα ανθρώπινο ψήγμα στον Ιησού.
Στην ταινία Mary Magdalene (Μαρία Μαγδαληνή) απορρίπτεται κάθε υπόνοια πίσω από το παρελθόν της Μαρίας. Η ίδια αντιμετωπίζεται ισότιμα ως μαθήτρια, Απόστολος του, και όχι ως η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή. Κουρασμένη από την παραδοσιακή οικογένεια της, εντάσσεται σε ένα ριζοσπαστικό για την εποχή κίνημα ενάντια στους άκαμπτους ιεράρχες, υπό την επιρροή ενός χαρισματικού ηγέτη. Η πίστη και η αφοσίωση της Μαρίας είναι δυνατή και δεν βασίζεται στην Βασιλεία των Ουρανών που υπόσχεται ή στην θεότητα Του, αλλά στο ότι εκεί, στο δικό της παρόν, εκείνος δείχνει έλεος, συμπόνια, συμπάσχει με τις γυναίκες και τους φτωχούς. Η φύση του Ιησού στην ταινία αντιμετωπίζεται ως ψευδής καθώς μαρτυράται από τα μάτια μιας πιστής ακόλουθου του, η οποία προσπαθεί να βρει την ανθρώπινη θέση της μέσα στο Θείο δράμα του.
O Garth Davis χρησιμοποιεί εξαιρετικά το φυσικό φως, αλλά η ξύλινη γλώσσα της ταινίας την κάνει να έχει ένα ψυχρό χαρακτήρα. Η Rooney Mara προσεγγίζει με λεπτότητα και στωικότητα τον χαρακτήρα της, αλλά μοιάζει απόμακρη με το δράμα που εκτυλίσσεται. Ο Joaquin Phoenix λειτουργεί συμπληρωματικά στην ταινία, παρουσιάζοντας έναν Ιησού κουρασμένο από το φορτίο που σηκώνει.
To Mary Magdalene (Μαρία Μαγδαληνή) μοιάζει αφηρημένα αόριστο και ανομοιογενές σε σχέση με τη σημασία των χαρακτήρων που πραγματεύεται, επιδιώκοντας να μην αγγίξει την αγιότητα και την θεϊκή φύση αλλά, να λειτουργήσει ως μια φεμινιστική ματιά στο καταπιεστικό περιβάλλον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Σκηνοθεσία: Garth Davis
Πρωταγωνιστούν: Rooney Mara, Joaquin Phoenix, Chiwetel Ejiofor και Tahar Rahim
[…] Κριτική Ταινίας : Mary Magdalene […]