Το DogMan του Luc Besson είναι ένα σύνθετο μωσαϊκό, που θολώνει τα όρια μεταξύ τραγωδίας, μελοδράματος και ταινίας υπερηρώων.
Έχοντας μόλις συλληφθεί, ο Ντάγκλας ανοίγει την καρδιά του για να πει τη συγκινητική ιστορία της ζωής του. Ως επιζών ενός παιδικού τραύματος, με έναν βίαιο πατέρα που τον αναγκάζει να ζει στο οικογενειακό ρείθρο, αναπτύσσει έναν πολύ μεγάλο δεσμό με τα σκυλιά. Από αυτή την κόλαση, ανακαλύπτει την αγάπη, το θέατρο και τα καμπαρέ, αλλά και την αδικία και την απογοήτευση του ανθρώπινου κόσμου. Σε μια ζωή που έχει ραγίσει χιλιάδες φορές, η αγάπη ενός σκύλου μόνο, μπορεί να φέρει τη σωτηρία.
Αφηγείται την ιστορία του Doug, ενός groomer σκύλων και drag performer που κακοποιήθηκε και εγκαταλείφθηκε ως παιδί. Αγαπά τα σκυλιά, τα οποία είναι οι μοναδικοί σύντροφοι και προστάτες του σε έναν σκληρό κόσμο. Έχει επίσης ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία τον κάνουν να πιστεύει ότι είναι ένας υπερήρωας με ικανότητες που μοιάζουν με του σκύλου. Χρησιμοποιεί την περσόνα του, Dogman, για να αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη στην καθημερινή του ζωή.
Η ταινία συνδυάζει διαφορετικά είδη, από κωμωδία μέχρι δράση και φαντασία. Αποτίνει επίσης φόρο τιμής στην Edith Piaf, τη Γαλλίδα τραγουδίστρια, τα τραγούδια της οποίας αποτελούν το μουσικό υπόβαθρο και την πηγή μερικών εκ των πιο εντυπωσιακών σκηνών της ταινίας. Είναι οπτικά εκπληκτική, με ζωντανά κοστούμια, περίπλοκα σκηνικά και αξιοσημείωτα ειδικά εφέ. Έχει επίσης μερικά από τα πιο αξιολάτρευτα σκυλιά που έχουμε δει ποτέ στην οθόνη.
Το αποκορύφωμα της ταινίας είναι ο Caleb Landry Jones, ο οποίος υποδύεται τον Doug/Dogman. Δίνει μια λαμπρή και συγκινητική ερμηνεία ενός περίπλοκου και προβληματικού χαρακτήρα, ο οποίος είναι ταυτόχρονα συμπαθής και απρόβλεπτος. Επιδεικνύει το ταλέντο και την ευελιξία του ως ηθοποιός, μεταβαίνοντας αβίαστα από την κωμωδία στο δράμα και τη δράση. Τραγουδά και χορεύει με δεξιοτεχνία και συναίσθημα.
Ωστόσο, η ταινία δεν είναι τέλεια. Η ιστορία είναι μερικές φορές δύσκολο να παρακολουθηθεί και είναι μη ρεαλιστική, ειδικά στο τελευταίο μέρος, όπου τα όνειρα του Νταγκ συγκρούονται με την πραγματικότητα. Βασίζεται επίσης σε κλισέ και στερεότυπα, όπως η απεικόνιση των Λατίνων γκάνγκστερ.
Εν κατακλείδι, το Dogman είναι μια ταινία που αξίζει για τη δημιουργικότητά της, το ύφος της και τον πρωταγωνιστή της. Προσφέρει μια μοναδική προοπτική, παραμένοντας πιστή στην οπτική γωνία του πρωταγωνιστή της, ακόμα κι αν αυτή δεν είναι πάντα αξιόπιστη.
Το Dogman του Luc Besson διατηρεί μια γοητευτική ισορροπία ανάμεσα στην επιτήδευση και την αυθεντικότητα.
Πρωταγωνιστούν: Caleb Landry Jones, Jojo T. Gibbs, Christopher Denham, Clemens Schick.
