Το Sicario: Day of the Soldado (Sicario 2: Η Μάχη των Εκτελεστών) του Stefano Sollima είναι μια σκοτεινή ταινία, ικανοποιητικός διάδοχος της πρώτης, που αφήνει όμως μια τελείως διαφορετική αίσθηση. Χωρίς την ατμοσφαιρικότητα του Villeneuve, την αυθεντικότητα του καινούριου ή την ένταση, παραμένει μια αρκετά καλή και διασκεδαστική ταινία που μπορεί να σταθεί μόνη της.
Στον πόλεμο μεταξύ των εμπόρων ναρκωτικών δεν υπάρχουν κανόνες. Όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρχίζει να υποψιάζεται ότι πλέον τα Καρτέλ δεν εισάγουν παράνομα μόνο ναρκωτικά αλλά και τρομοκράτες, ο ομοσπονδιακός πράκτορας Matt Graver καλεί τον μυστηριώδη Alejandro για να τερματίσει τον πόλεμο με διαφόρους, και όχι πάντα ηθικούς, τρόπους. Ο Alejandro απαγάγει την κόρη ενός από τους αρχηγούς του Καρτέλ και, στη συνέχεια, το κάνουν να μοιάζει με έγκλημα ενός ανταγωνιστικού καρτέλ για να πυροδοτήσει τις συμπλοκές. Όταν βλέπουν πως το κορίτσι αντιμετωπίζεται απλώς ως ένα ενέχυρο, η μοίρα της θα βρεθεί στα χέρια των δύο αντρών οι οποίοι θα αρχίσουν να αμφισβητούν την αξία του αγώνα τους.
Ο ζωτικός κοινός παράγοντας μεταξύ αυτής της ταινίας και της πρώτης είναι ο ατελείωτος κύκλος αιματοχυσίας στα σύνορα των ΗΠΑ, με την προσοχή αυτή την φορά να στρέφεται στη διακίνηση και το εμπόριο των ανθρώπων, με την αφήγηση να προσπαθεί να περιλάβει και να προβάλει και τις δυο πλευρές. Αγγίζοντας επιφανειακά την τρομοκρατία του ISIS, η ταινία επικεντρώνεται γρήγορα σε αυθεντικά αμερικάνικα θέματα. Το Sicario: Day of the Soldado (Sicario 2: Η Μάχη των Εκτελεστών) ακολουθεί πιστά τις νόρμες του είδους του και είναι πιο συνεπής από την προκάτοχό του, η οποία είχε κάποιες άλλες ελευθερίες λόγω του σκηνοθέτη της. Δεν παύει όμως να είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, καλά δομημένη και με ένα πάντα επίκαιρο θέμα.
Ο Benicio Del Toro είναι εξαιρετικός ως Alejandro, με έναν υπέροχα φτιαγμένο χαρακτήρα που κερδίζει τη συμπάθεια χωρίς να χάνει το μυστήριο που τον περικλείει. Πολύ καλός και ο Josh Brolin, με έναν χαρακτήρα όμως που τσεκάρει όλα τα κουτάκια του Αμερικανού εναλλακτικού ήρωα που έχουμε δει ξανά και ξανά σε άλλες ταινίες. Κινηματογραφικά δεν φτάνει το επίπεδο της πρώτης ταινίας, πράγμα όμως αναμενόμενο λόγω της απουσίας του Roger Deakins. Αυτό όμως, δεν κάνει την υπάρχουσα κινηματογραφία λιγότερο όμορφη.
Γενικότερα, το μεγαλύτερο ελάττωμα της ταινίας πέρα από τον κάπως άνισο ρυθμό και το ξαφνικό, βίαιο και ανοιχτό τέλος που θα απογοητεύσει αρκετούς, είναι η σύγκριση με την πρώτη. Ο Denis Villeneuve άρχισε να χτίζει δικαίως ή αδίκως έναν μύθο αντίστοιχο του Nolan, με βάση το Sicario και τις μετέπειτα δουλείες του, που δύσκολα μπορεί να προσπεραστεί. Αν καταφέρεις και διαχωρίσεις τις δυο ταινίες, το Sicario: Day of the Soldado (Sicario 2: Η Μάχη των Εκτελεστών) έχει μια εξίσου δυνατή σκηνοθεσία, αφήγηση και ένα σύνολο υπέροχων ερμηνειών.
Το Sicario: Day of the Soldado (Sicario 2: Η Μάχη των Εκτελεστών) του Stefano Sollima είναι μια συνεπής στο είδος της ταινία, ηθικά πολύπλοκη, με ασυμβίβαστούς χαρακτήρες και ικανοποιητική αφήγηση, η οποία συνεχίζει άξια την επιτυχία του πρώτου Sicario χωρίς όμως να του μοιάζει ή να συγκρίνεται με αυτό.
Σκηνοθεσία: Stefano Sollima
Πρωταγωνιστούν: Benicio del Toro, Josh Brolin, Jeffrey Donovan, Isabela Moner, Catherine Keener, και Manuel Garcia-Rulfo
 του Stefano Sollima είναι μια σκοτεινή ταινία, ικανοποιητικός διάδοχος της πρώτης, που αφήνει όμως μια τελείως διαφορετική αίσθηση.){kind=link}