Κριτική Ταινίας : The Son

Το The Son (Ο Γιος) του Florian Zeller, παρά την πολλά υποσχόμενη υπόθεσή του, δεν καταφέρνει να προσφέρει μια συνεκτική αφήγηση.

Ο ‘Γιος’ επικεντρώνεται στον Πίτερ, του οποίου η ζωή με το βρέφος και τη νέα του σύντροφο Μπεθ ανατρέπεται, όταν η πρώην σύζυγός του Κέιτ εμφανίζεται με τον γιο τους Νίκολας, ο οποίος είναι τώρα έφηβος. Ο νεαρός φαίνεται να κάνει κοπάνες από το σχολείο εδώ και μήνες και είναι προβληματισμένος, απόμακρος και θυμωμένος. Ο Πίτερ προσπαθεί να φροντίσει τον Νίκολας, όπως θα ήθελε να τον φρόντιζε ο πατέρας του, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ισορροπήσει την κατάσταση με τη δουλειά, το νεογέννητο γιο του, και την προσφορά της θέσης των ονείρων του στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, ψάχνοντας στο παρελθόν για να διορθώσει λάθη, χάνει την επαφή για να κρατήσει τον Νίκολας στο παρόν.

Το The Son είναι μια ταινία που προβληματίζει, διερευνά τη σημασία της ψυχικής υγείας και παρουσιάζει μια ιστορία που μοιάζει ωμή και ρεαλιστική. Αντιμετωπίζει την περίπλοκη σχέση μεταξύ ενός πατέρα και του έφηβου γιου του, ο οποίος παλεύει με την ψυχική του υγεία. Η ταινία υπογραμμίζει τη σημασία της υπομονής και της κατανόησης προς τον άλλο, ενώ παράλληλα τονίζει τη σημασία της αναζήτησης θεραπείας χωρίς ντροπή.

Ορισμένα άτομα έχουν τη δύναμη να αναγνωρίσουν την ανάγκη τους για βοήθεια, ενώ άλλα χρειάζονται την υποστήριξη φίλων ή μελών της οικογένειας για να φτάσουν σε αυτή την κατανόηση. Η ταινία ρίχνει φως σε αυτές τις πτυχές, ενθαρρύνοντας τους θεατές να αναλογιστούν τις δικές τους πράξεις και αποφάσεις.

Παρά την ισχυρή θεματολογία της όμως, η ταινία πάσχει από κάποιες ελλείψεις στην εκτέλεσή της. Καθώς περνούν τα λεπτά, μετατρέπεται σταδιακά σε μια κάπως προβλέψιμη και συμβατική ιστορία, που θυμίζει ταινία φτιαγμένη για την τηλεόραση. Η αξιοπιστία της ιστορίας μειώνεται από τη συμπερίληψη χαρακτήρων που μοιάζουν με σούπερ μόντελ και κατοικούν σε πολυτελή σπίτια, γεγονός που δημιουργεί μια αποσύνδεση από την πραγματικότητα των καταστάσεων που απεικονίζονται. Επιπλέον, ορισμένες σκηνές δεν έχουν συνοχή και δεν βγάζουν νόημα στο πλαίσιο της συνολικής αφήγησης.

Ο Hugh Jackman δίνει μια πειστική ερμηνεία στον ρόλο του ελαττωματικού, αλλά αξιαγάπητου πατέρα, προσδίδοντας βάθος στον χαρακτήρα του. Ωστόσο, ο νεαρός ηθοποιός που υποδύεται τον γιο, ο Zen McGrath, δυσκολεύεται να μεταφέρει αποτελεσματικά τις συναισθηματικές σκηνές, καθώς συχνά μοιάζει επιτηδευμένος αντί να εκφράζει γνήσια τα συναισθήματα του χαρακτήρα του. Η ταινία βασίζεται επίσης σε επιτηδευμένες καταστάσεις και αναγκαστικές συζητήσεις, οδηγώντας σε αμήχανες στιγμές που μοιάζουν αφύσικες. Επιπλέον, η μελοδραματική μουσική, οι υπερβολικές εκφράσεις και ο άνισος ρυθμός, συμβάλλουν σε έναν γλυκανάλατο τόνο που μειώνει τον αντίκτυπο της ταινίας.

Συνολικά, το “The Son” είναι μια ταινία που πραγματεύεται σημαντικά θέματα ψυχικής υγείας. Ωφελείται από την ερμηνεία του Hugh Jackman ως ελαττωματικού πατέρα, αλλά πάσχει από προβλήματα αξιοπιστίας, επιτηδευμένες καταστάσεις και ανακολουθίες στον τόνο.

Σκηνοθεσία: Florian Zeller

Πρωταγωνιστούν: Vanessa Kirby, Felix Goddard, Max Goddard, Hugh Jackman, Shin-Fei Chen, William Hope, Anthony Hopkins, Laura Dern

Στους Κινηματογράφους

Πες μας την άποψη σου..