Κριτική ταινίας : We Live in Time (Ζούμε τη Στιγμή)

Το We Live in Time (Ζούμε τη Στιγμή) του John Crowley παρά το ειλικρινές μήνυμα και την εντυπωσιακή υποκριτική του, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα κλισέ του είδους του.

Η Almut και ο Tobias έρχονται κοντά μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση που αλλάζει τη ζωή τους. Μέσα από στιγμιότυπα της κοινής τους ζωής — ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, χτίζουν ένα σπίτι, γίνονται οικογένεια — αποκαλύπτεται μια δύσκολη αλήθεια που ταράζει τα θεμέλιά τους. Καθώς ξεκινούν ένα μονοπάτι που αμφισβητεί τα όρια του χρόνου, μαθαίνουν να αγαπούν κάθε στιγμή της ασυνήθιστης διαδρομής που έχει πάρει η ιστορία του έρωτά τους.

Το We Live in Time, σε σκηνοθεσία John Crowley, ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και τη συναισθηματική ένταση, που αναδεικνύεται από τις εξαιρετικές ερμηνείες των Florence Pugh και Andrew Garfield. Η ταινία αφηγείται την ερωτική ιστορία του Tobias και της Almut μέσα από μια μη γραμμική αφήγηση που προσθέτει βάθος σε αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό ρομαντικό δράμα. Τα θέματα της αγάπης, της ασθένειας και της απώλειας είναι κεντρικά και, ενώ η ταινία ενσωματώνει τα τυπικά στοιχεία της ρομαντικής κομεντί, προσπαθεί να ξεφύγει αναδεικνύοντας τις απρόβλεπτες τραγωδίες της ζωής, προσφέροντας μια ειλικρινή, αλλά ενίοτε άνιση εμπειρία.

Η χημεία της Pugh και του Garfield αποτελεί τη βασική δύναμη της ταινίας. Η σταθερή, ήρεμη απεικόνιση του Tobias από τον Garfield συμπληρώνει την ευάλωτη, ελεύθερο πνεύμα Almut της Pugh, της οποίας η μάχη με την ασθένεια προσθέτει συναισθηματικό βάθος. Η δυναμική τους είναι γοητευτική και οι πιο ανάλαφρες στιγμές -όπως η ιδιότυπη «χαριτωμένη συνάντηση» τους μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα- προσδίδουν μια ξεχωριστή πινελιά. Ωστόσο, παρά τις δυνατές ερμηνείες τους, η ταινία μοιάζει μερικές φορές με μια σειρά από οικείες σκηνές ρομαντικού δράματος που συνδέονται μεταξύ τους με συναίσθημα, αλλά στερούνται μιας συνεκτικής ροής που θα μπορούσε να την κάνει να ξεχωρίσει περισσότερο.

Καθώς η ασθένεια της Almut εξελίσσεται, η ταινία εξερευνά την αγάπη και τη θυσία με ισχυρή συγκίνηση, ιδίως όταν ο Tobias παραμένει αφοσιωμένος στις πιο δύσκολες στιγμές της. Αυτές οι σκηνές είναι από τις πιο συναρπαστικές συναισθηματικά, αλλά οι χρονικές μεταβάσεις της αφήγησης της ταινίας αποδυναμώνούν το συνολικό της αντίκτυπο. Αυτή η αφηγηματική επιλογή, αν και δημιουργική, μερικές φορές μπερδεύει το κοινό και μειώνει τη συναισθηματική απήχηση κομβικών στιγμών που θα είχαν μεγαλύτερη απήχηση με μια γραμμική προσέγγιση.

Τελικά, το We Live in Time είναι μια μικτή εμπειρία. Παρόλο που δεν φτάνει το συναισθηματικό βάθος ταινιών όπως το Marriage Story ή δεν αγκαλιάζει πλήρως τη γοητεία των κλασικών ρομαντικών κομεντί, εξακολουθεί να προσφέρει μια όμορφα παιγμένη ιστορία για την ευθραυστότητα της ζωής και τη διαρκή φύση της αγάπης. Η μη γραμμική δομή, αν και πρωτοποριακή, αφήνει κάποιες στιγμές να μοιάζουν βιαστικές.

Σκηνοθεσία: John Crowley

Πρωταγωνιστούν: Andrew Garfield, Florence Pugh

Στους Κινηματογράφους

Πες μας την άποψη σου..