Η επιστροφή του Danny Boyle και του Alex Garland στον κόσμο των 28 Days Later δεν είναι απλώς ένα ακόμα κεφάλαιο με ζόμπι, αλλά μια φιλόδοξη και συναισθηματικά φορτισμένη συνέχεια που μεταφέρει το franchise σε νέα εδάφη.

Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε που ο ιός ξέφυγε από ένα εργαστήριο βιολογικών όπλων, και τώρα, κατά τη διάρκεια μιας επιβεβλημένης καραντίνας, κάποιοι έχουν βρει τρόπους να ζουν ανάμεσα στους μολυσμένους.
Μια τέτοια ομάδα επιζώντων ζει σε ένα μικρό νησί που συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα με μια μοναδική, ισχυρά φυλασσόμενη γέφυρα. Όταν ένας από την ομάδα φεύγει από το νησί για μια αποστολή στην καρδιά της ηπειρωτικής χώρας, ανακαλύπτει μυστικά, θαύματα και φρικαλεότητες που έχουν μεταλλάξει όχι μόνο τους μολυσμένους αλλά και άλλους επιζώντες.

Με τη χρήση αποκλειστικά iPhone 15 Pro Max για τα γυρίσματα, το 28 Years Later ισορροπεί ανάμεσα στον τεχνικό πειραματισμό και το ουσιαστικό storytelling, προσφέροντας ένα σφιχτό, ωμό και συγκινητικό πορτρέτο της ζωής μετά την καταστροφή.

Η ταινία απομακρύνεται από τη φρενίτιδα του 28 Weeks Later, επιλέγοντας έναν πιο αργό ρυθμό που εστιάζει στους χαρακτήρες. Στο επίκεντρο βρίσκεται η δυναμική μεταξύ μητέρας και γιου, με την Jodie Comer να ξεχωρίζει σε έναν ρόλο γεμάτο ένταση και ανθρωπιά, και τον νεαρό Alfie Williams να κλέβει την παράσταση. Το σενάριο του Garland διαχειρίζεται με τόλμη ζητήματα απώλειας, καθήκοντος και εσωτερικής πάλης, ενώ η καταιγιστική σκηνοθεσία του Boyle κρατά τον θεατή σε εγρήγορση με αιχμηρό μοντάζ και κλιμακούμενη ένταση.

Παρότι μεγάλο μέρος της δράσης εκτυλίσσεται σε ένα απομονωμένο νησί, η ταινία υπονοεί ένα ευρύτερο, παγκόσμιο χάος. Η αφήγηση, όμως, κάπου χάνει τη δύναμή της προς το τέλος, καταλήγοντας σε μια σαφή προετοιμασία για τις επόμενες συνέχειες αντί για μια πλήρη ιστορία. Η απουσία ουσιαστικής κάθαρσης προβληματίζει, παρόλο που η συναισθηματική δύναμη της ταινίας είναι αδιαμφισβήτητη.

Το 28 Years Later δεν είναι ένα φιλμ που βασίζεται στη νοσταλγία ή την εύκολη φρίκη. Αντίθετα, επαναπροσδιορίζει τι σημαίνει να επιβιώνεις, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, και ποιος γίνεσαι όταν όλα έχουν χαθεί. Με εντυπωσιακή αισθητική, τολμηρή σκηνοθεσία και ουσιαστική δραματουργία, ο Boyle προσφέρει μια ταινία που δεν ανακυκλώνει το παρελθόν, αλλά ανανεώνει ένα ολόκληρο είδος. Το τέλος του κόσμου είναι απλώς η αρχή.

Σκηνοθεσία: Danny Boyle
Πρωταγωνιστούν: Jodie Comer, Alfie Williams, Ralph Fiennes, Aaron Taylor-Johnson

Στους Κινηματογράφους

Από Αγγελική Αντωνίου

Sucker for happy endings

Πες μας την άποψη σου..