To Mufasa: The Lion King (Μουφάσα: Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών) του Barry Jenkins προσθέτει συναισθηματικό βάθος και αποχρώσεις στους γνωστούς χαρακτήρες, αλλά ο άνισος ρυθμός και η έλλειψη ξεχωριστών μουσικών στιγμών εμποδίζουν την ταινία να φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της.
Στην ταινία “Mουφάσα: Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» ο Rafiki μεταφέρει το μύθο του Mufasa στη μικρή λιονταρίνα Kiara, την κόρη του Simba και της Nala, με τον Timon και τον Pumbaa να παίζουν χαρακτηριστικό ρόλο στην όλη ιστορία. Μέσα από flashbacks γνωρίζουμε τον Mufasa ως ένα μικρό, χαμένο και ολομόναχο ορφανό λιονταράκι, μέχρι που συναντά ένα συμπονετικό λιοντάρι με το όνομα Taka, κληρονόμο μιας βασιλικής γενιάς. Η τυχαία συνάντησή τους αποτελεί την αρχή του μοναδικού κοινού ταξιδιού μιας εξαιρετικής ομάδας παριών που αναζητά το πεπρωμένο της – στην πορεία οι δεσμοί των μελών της ομάδας θα δοκιμαστούν καθώς συνεργάζονται για να αποφύγουν έναν απειλητικό και θανατηφόρο εχθρό.
Η Disney, με το Mufasa: The Lion King , εξερευνά την καταγωγή του αγαπημένου ηγέτη της Γης των Λιονταριών, επεκτείνοντας το σύμπαν του Βασιλιά των Λιονταριών με μια ιστορία που αγγίζει θέματα καθήκοντος, οικογένειας και αυτογνωσίας.
Υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Barry Jenkins, η ταινία προσφέρει μια οπτικά πλούσια εμπειρία, διατηρώντας τη Σαιξπηρική βαρύτητα του προκατόχου της. Οι νοσταλγικές αναφορές στο κλασικό animation ξεχωρίζουν, ωστόσο ο άνισος ρυθμός—ειδικά στο αρκετά εκτεταμένο δεύτερο μέρος—μειώνει την αποτελεσματικότητα της αφήγησης. Ευτυχώς, το συγκινητικό φινάλε επαναφέρει την ιστορία στη σωστή τροχιά.
Ένα από τα δυνατά σημεία της ταινίας είναι η ανασύνθεση του παρελθόντος του Σκαρ, που τον παρουσιάζει ως έναν πιο πολυδιάστατο και συμπαθή χαρακτήρα. Η σύνθετη ερμηνεία του Kelvin Harrison Jr. ως Τάκα ξεχωρίζει, ενώ ο Aaron Pierre δίνει στον Μουφάσα τη δύναμη και τη ζεστασιά που του αρμόζει. Η Blue Ivy Carter εκπλήσσει στον ρόλο της Κιάρα, προσφέροντας μια γοητευτική πινελιά στο αφηγηματικό πλαίσιο. Η προσοχή στη λεπτομέρεια από τον Jenkins δίνει ζωντάνια στους χαρακτήρες, διορθώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ταινίας του 2019, καθώς τα ζώα αυτή τη φορά είναι πιο εκφραστικά και γεμάτα ζωή.
Το soundtrack του Lin-Manuel Miranda, αν και ζωντανό και ευχάριστο, δεν καταφέρνει να προσφέρει πραγματικά αξιομνημόνευτα τραγούδια. Παρά το γεγονός ότι το χαρακτηριστικό του ύφος ξεχωρίζει, η μουσική μοιάζει περισσότερο λειτουργική παρά εμβληματική. Το χιούμορ που φέρνουν οι Τιμόν και Πούμπα προσθέτει ανάλαφρες στιγμές και είναι προσανατολισμένο στο νεότερο κοινό, αλλά οι συχνές παρεμβάσεις τους στην αφήγηση διακόπτουν τη ροή της ιστορίας. Παρόλο που αυτές οι σκηνές προκαλούν γέλιο, αποσπούν από τη σοβαρότερη ατμόσφαιρα της ταινίας.
Συνολικά, το Mufasa: The Lion King (Μουφάσα: Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών) αποτελεί μια οπτικά εντυπωσιακή ταινία, αλλά της λείπει η αφηγηματική και μουσική μαγεία που έκανε το πρωτότυπο έργο θρυλικό. Είναι σαφώς μια βελτίωση σε σχέση με προηγούμενες live-action προσαρμογές της Disney, με το όραμα του Jenkins να ανεβάζει την ταινία πάνω από μια απλή εμπορική προσπάθεια.
Σκηνοθεσία: Barry Jenkins
Πρωταγωνιστούν: Aaron Pierre, Kelvin Harrison Jr., Seth Rogen, Billy Eichner, Tiffany Boone, Donald Glover, Mads Mikkelsen, Thandiwe Newton, Lennie James, Anika Noni Rose, Blue Ivy Carter, Beyoncé Knowles-Carter
Στους Κινηματογράφους
 του Barry Jenkins προσθέτει βάθος και αποχρώσεις στους χαρακτήρες){kind=link}