Κριτική | The Substance

Το The Substance της Coralie Fargeat εξισορροπεί τον τρόμο με το συναισθηματικό βάθος, αποτυπώνοντας αριστοτεχνικά έναν κόσμο που έχει εμμονή με τη νεότητα.

Έχεις ποτέ φανταστεί μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Θα είσαι εσύ. Απλώς θα είσαι καλύτερη από κάθε άποψη. Σοβαρά. Πρέπει να δοκιμάσεις αυτό το νέο προϊόν. Ονομάζεται η Ουσία (Substance). Άλλαξε τη ζωή μου. Δημιουργεί έναν άλλο εαυτό. Έναν καινούριο, πιο νέο, πιο όμορφο, πιο τέλειο εαυτό. Ισχύει μόνο ένας κανόνας: Πρέπει να μοιράζεστε τον χρόνο. Μία εβδομάδα για εσένα, μία εβδομάδα για τον νέο σου εαυτό. Επτά μέρες ο καθένας. Μία τέλεια ισορροπία. Εύκολο. Σωστά; Αν σέβεσαι την ισορροπία… τι μπορεί να πάει στραβά;

Μια ξεπεσμένη σταρ της οποίας η κάποτε λαμπρή, οσκαρική καριέρα έχει περιοριστεί σε ένα τηλεοπτικό σόου γυμναστικής καταφεύγει σε μια μυστηριώδη ουσία που υπόσχεται να βγάλει από μέσα της –κυριολεκτικά– τον καλύτερο, νεότερο και ομορφότερο εαυτό της. Όχι όμως δίχως τίμημα.

Το The Substance είναι ένα οπτικά εντυπωσιακό φιλμ τρόμου που συνδυάζει έντονα, γκροτέσκα στοιχεία με βαθύ, συναισθηματικό περιεχόμενο. Η Demi Moore δίνει μια εκπληκτική ερμηνεία, υποδυόμενη έναν χαρακτήρα που παλεύει με τις σκληρές πραγματικότητες της γήρανσης και της αυτοεκτίμησης σε μια βιομηχανία εμμονική με τη νεότητα. Τα ζωντανά, κορεσμένα χρώματα του φιλμ προσδίδουν μια απρόσμενη ομορφιά στις μακάβριες εικόνες, ενώ η σκηνοθεσία της Coralie Fargeat ισορροπεί εξαιρετικά ανάμεσα στο όμορφο και το φρικιαστικό, καθηλώνοντας το κοινό σε μια προσωπική, συνταρακτική διαδρομή.

Κάτω από την σοκαριστική του επιφάνεια, το The Substance αγγίζει θέματα όπως η γήρανση, οι κοινωνικές προσδοκίες και ο φόβος της ανυπαρξίας. Στην ουσία του, το φιλμ εξερευνά τη μοναξιά αυτών που νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από έναν κόσμο που δίνει αξία μόνο στη νεότητα. Μέσα από τρομακτικές, αλλά και συγκινητικές μεταμορφώσεις, το φιλμ καλεί το κοινό να έρθει αντιμέτωπο με αλήθειες γύρω από την εικόνα του σώματος και την αυτοαποδοχή, δημιουργώντας ενσυναίσθηση για τους σύνθετους και ατελείς χαρακτήρες του. Αυτή η ωμή και δυνατή προσέγγιση προσδίδει βάθος που ξεχωρίζει από τις κλασικές ταινίες τρόμου.

Τα στοιχεία τρόμου στο φιλμ αποτίουν φόρο τιμής σε εμβληματικά έργα του είδους, ιδίως στο στυλ σωματικού τρόμου του Cronenberg και στις ανατριχιαστικές φυσικές μεταμορφώσεις του The Thing. Η επιλογή της Fargeat για τη χρήση πρακτικών εφέ είναι ουσιαστική, προσθέτοντας συναισθηματικό βάρος στην ιστορία και υπογραμμίζοντας τη θνητότητα της ανθρώπινης ταυτότητας. Αυτά τα στοιχεία δένουν το φιλμ με την ανθρώπινη εμπειρία, διατηρώντας το στοιχείο τρόμου άρρηκτα συνδεδεμένο με τις συναισθηματικές του πτυχές.

Στην τελική του φάση, το The Substance αντλεί έμπνευση από κλασικά λογοτεχνικά πρότυπα, θυμίζοντας τον Φρανκενστάιν και την Παναγία των Παρισίων. Αυτός ο γοτθικός τόνος ανυψώνει την εξερεύνηση της απομόνωσης και της ανάγκης για αποδοχή, καθιστώντας τους τερατώδεις χαρακτήρες συμπαθείς και την αφήγηση αξιομνημόνευτη. Συνδυάζοντας αυτές τις επιρροές, το The Substance αναδεικνύεται ως μια καθηλωτική, συγκινητική παραβολή πάνω στην ταυτότητα και την αποδοχή — μια ταινία τρόμου που αφήνει το στίγμα της.

 

Σκηνοθεσία: Sean Baker

Πρωταγωνιστούν: Demi Moore, Margaret Qualley, Dennis Quaid

Στους Κινηματογράφους

 

Πες μας την άποψη σου..