Κριτική | The Housemaid (Η αγγελία)

Το The Housemaid είναι από εκείνες τις ταινίες που σε βάζουν στο δίλημμα αν πρέπει να τις πάρεις στα σοβαρά ή απλώς να παρασυρθείς από την υπερβολή τους. Βασισμένο στο ομώνυμο best seller της Freida McFadden, ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα με βεβαρημένο παρελθόν, η οποία πιάνει δουλειά ως live-in οικιακή βοηθός σε μια πλούσια οικογένεια. Το σπίτι μοιάζει τέλειο, οι άνθρωποι ευγενικοί, όμως από νωρίς είναι σαφές πως κάτι δεν πάει καλά. Το πρώτο μέρος κυλά διστακτικά, με έντονη χρήση αφήγησης, και μια αίσθηση ότι η ταινία καθυστερεί να μπει στην ουσία της, κάτι που μπορεί να κουράσει όσους περιμένουν άμεση ένταση.

Όταν όμως η ιστορία επιτέλους ξεδιπλώνεται, το φιλμ αγκαλιάζει χωρίς ντροπή την ταυτότητά του ως καλοφτιαγμένο, «βρώμικο» ψυχολογικό θρίλερ παλιάς σχολής, με ξεκάθαρες αναφορές στα ερωτικά θρίλερ των late ’80s και ’90s. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, η υπερβολή γίνεται βασικό εργαλείο και η διακριτικότητα βγαίνει εκτός κάδρου. Παρότι πολλά σημεία είναι προβλέψιμα, το δεύτερο μισό είναι γρήγορο και σκοτεινά αστείο.

Στον πυρήνα της ταινίας βρίσκονται οι ερμηνείες. Η Amanda Seyfried κλέβει ξεκάθαρα την παράσταση, με μια απολαυστικά αλλοπρόσαλλη ερμηνεία που ισορροπεί ανάμεσα στη γοητεία, την απειλή και το καθαρό camp. Η Sydney Sweeney, στον ρόλο της Millie, ξεκινά πιο συγκρατημένα και σχεδόν αποστασιοποιημένα, αλλά όσο ανεβαίνει η ένταση βρίσκει σταδιακά τον βηματισμό της. Ο Brandon Sklenar συμπληρώνει το τρίγωνο με μια εσκεμμένα pulp παρουσία, παίζοντας με τη γοητεία και την αμφισημία του χαρακτήρα του. Η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών κρατά την ταινία όρθια, ακόμη και όταν το σενάριο τραβάει το σχοινί.

Το The Housemaid δεν διεκδικεί δάφνες «σοβαρού» σινεμά και δεν προσπαθεί καν να τις πλησιάσει. Είναι ωμό και αρκετά ξεκάθαρο στις προθέσεις του. Ωστόσο, ως καθαρόαιμη, εμπορική ψυχαγωγία, πετυχαίνει τον στόχο της. Οι αναγνώστες του βιβλίου θα αναγνωρίσουν τα βασικά του στοιχεία, ενώ όσοι μπαίνουν χωρίς προσδοκίες ίσως εκπλαγούν από το πόσο διασκεδαστικό μπορεί να γίνει, ακόμα και όταν παραπαίει. Στο τέλος της ημέρας, πρόκειται για μια ταινία υπερβολική, προκλητική και εύκολα εθιστική, που σε κάνει να γελάς, παρά τα ελαττώματά της.

Σκηνοθεσία:Paul Feig

Πρωταγωνιστούν: Megan Ferguson, Sydney Sweeney, Brandon Sklenar, Michele Morrone, Elizabeth Perkins, Amanda Seyfried

Στους Κινηματογράφους