Ο Robert Eggers επαναφέρει στη μεγάλη οθόνη το κλασικό έργο Nosferatu του 1922, παραμένοντας πιστός στην αισθητική του πρωτοτύπου, αλλά προσθέτοντας τη δική του σφραγίδα.
Η κινηματογράφηση του Jarin Blaschke εντυπωσιάζει, δημιουργώντας μια υποβλητική, μπλε-φωτισμένη ατμόσφαιρα που βυθίζει τους θεατές σε έναν κόσμο σκιών και μυστηρίου. Ωστόσο, παρά την οπτική αρτιότητα, η ταινία μοιάζει να διστάζει να αγκαλιάσει πλήρως την πολυπλοκότητα της πλοκής της.
Ο μεσίτης Τόμας Χάτερ ταξιδεύει στη Τρανσυλβανία για μια σημαντική συνάντηση με τον κόμη Όρλοκ, έναν βρικόλακα και πιθανό πελάτη Όσο εκείνος λείπει, η Έλεν , η νέα σύζυγος του Χάτερ, μένει πίσω υπό την προστασία των φίλων τους, Φρίντρικ και Άννα Χάρντινγκ.
Βασανισμένη από οράματα και μια όλο και πιο έντονη αίσθηση τρόμου, η Έλεν συναντά μια δύναμη που ξεπερνά τον έλεγχό της.
Η ερμηνεία της Lily-Rose Depp είναι καθηλωτική, αποδίδοντας με ένταση την ψυχολογική κατάρρευση της ηρωίδας, ενώ ο Bill Skarsgård ως Count Orlok ενσαρκώνει έναν φρικιαστικό, αλλά και ακαταμάχητο χαρακτήρα. Παρά τη δύναμη αυτών των ερμηνειών, η ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτήρων παραμένει επιφανειακή, ενώ η άνιση ροή της αφήγησης αποδυναμώνει τη συνολική επίδραση της ταινίας.
Η μουσική του Robin Carolan προσθέτει ένταση σε κομβικές στιγμές, αλλά συχνά φαντάζει υπερβολικά φιλόδοξη, αποσπώντας την προσοχή από τη σκηνική δράση. Ο Eggers προτιμά να βασίζεται σε ψυχολογική ένταση και να αποφεύγει τα κλασικά jump scares, προσφέροντας έναν πιο συγκρατημένο τρόμο.
Το Nosferatu είναι μια οπτικά εντυπωσιακή εμπειρία, αλλά υστερεί στη θεματική πολυπλοκότητα που θα μπορούσε να το καταστήσει πιο αξέχαστο. Παρότι δεν φτάνει το επίπεδο των The Lighthouse και The Witch, παραμένει μια τολμηρή και ενδιαφέρουσα προσθήκη στη φιλμογραφία του Eggers.
Σκηνοθεσία: Robert Eggers
Πρωταγωνιστούν: Lily-Rose Depp, Bill Skarsgård, Willem Dafoe
Στους Κινηματογράφους