Κριτική ταινίας : Freud’s Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ)

Στo Freud’s Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ) του Matt Brown, οι συναισθηματικές προεκτάσεις της αφήγησης και η αποσπασματική δομή της ταινίας την εμποδίζουν να εξερευνήσει πλήρως τα πλούσια φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα της.

Λονδίνο, 3 Σεπτεμβρίου 1939. Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος του πολέμου.
Τις τελευταίες μέρες του, ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ενώ έχει πρόσφατα δραπετεύσει με την κόρη του από το ναζιστικό καθεστώς, δέχεται επίσκεψη από τον καθηγητής της Οξφόρδης Κ. Σ. Λιούις. Την ημέρα αυτή, δύο από τα μεγαλύτερα μυαλά του εικοστού αιώνα συμμετέχουν σε μια μνημειώδη συνεδρία σχετικά με την πίστη στο μέλλον της ανθρωπότητας και την ύπαρξη του Θεού, μεταξύ άλλων.

Καθώς ο πόλεμος αρχίζει να μαίνεται, δύο αξιόλογες φιγούρες συγκρούονται για τα μεγαλύτερα ερωτήματα από όλα: Υπάρχει Θεός; Και ποιο το νόημα της ύπαρξης; Είναι Σεπτέμβριος του 1939 και η Αγγλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία. Ο «πατέρας της ψυχανάλυσης», Σίγκμουντ Φρόιντ, καλεί τον συγγραφέα/θεολόγο της Οξφόρδης Κ. Σ. Λιούις στο σπίτι του. Ο Φρόιντ και η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της κόρης του Άννα, επίσης ψυχαναλύτρια, έφυγαν από τη Βιέννη για να διαφύγουν της επικείμενης εισβολής του Χίτλερ. Ο Λιούις, του οποίου τα βιβλία για τη Νάρνια θα φέρουν διεθνή αναγνώριση, είναι ένας πρώην άθεος που πλέον είναι πιστός Χριστιανός. Ο Φρόιντ στοχεύει να κάνει μια συζήτηση με τον Λιούις σχετικά με τις απόψεις του νεότερου άνδρα. Αλλά, κι εκείνος με τη σειρά του και με τα δικά του πιστεύω, προκαλεί μια αρκετά έντονη συζήτηση. Στη συζήτηση αναφέρονται σταδιακά και η κόρη του Φρόιντ, όπως και η σύντροφος του Λιούις, και τα μυστικά που αυτές οι σχέσεις μπορεί να κουβαλούν, ενώ η ασθένεια με την οποία ο Φρόιντ παλεύει για χρόνια χειροτερεύει. Οι δύο άντρες συγκρούονται και αμφισβητούν ο ένας τον άλλο για την επιστήμη, την πίστη, την αγάπη, την ανθρώπινη κατάσταση και τι χωρίζει – και θα μπορούσε ενδεχομένως να ενώσει – τις φιλοδοξίες του νου και τις ανάγκες της ψυχής.

Το Freud’s Last Session καταπιάνεται φιλόδοξα με φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα, φέρνοντας αντιμέτωπους τον Σίγκμουντ Φρόιντ και τον Σ.Σ. Λιούις. Με τον Anthony Hopkins στον ρόλο του Freud και τον Matthew Goode στον ρόλο του Lewis, η ταινία θέτει τις βάσεις για έναν συναρπαστικό διάλογο για τον Θεό, την ανθρώπινη φύση και την ηθική.

Η ταινία ξεκινά με τη συνάντηση του Φρόιντ και του Λιούις στις τελευταίες ημέρες της ζωής του Φρόιντ κατά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα προοπτική στα πλαίσια του «τι θα γινόταν αν», αλλά το σενάριο δυσκολεύεται να διατηρήσει τη δυναμική του. Αντί για μια αιχμηρή, διανοητικά διεγερτική συζήτηση, ο διάλογος συχνά παραπέμπει σε μελόδραμα, χωρίς το βάθος που αναμενόταν από τόσο τρομερά μυαλά. Οι συναισθηματικές τροπές και οι δραματικές έξοδοι μειώνουν τον αντίκτυπο των συζητήσεών τους, κάνοντάς τες να μοιάζουν περισσότερο επιφανειακές, παρά ουσιαστικές.

Παρά τις αδυναμίες του σεναρίου, ο Hopkins αποτυπώνει το σύνθετο μείγμα ευφυΐας και πικρίας του Freud, ενώ ο Lewis του Goode είναι σοβαρός και συναρπαστικός, αν και περιορίζεται από τον άνισο ρυθμό της ταινίας. Οι προσπάθειες ενσωμάτωσης προσωπικών ιστοριών και αναδρομών διαταράσσουν την κεντρική συζήτηση, οδηγώντας σε μια ασύνδετη αφήγηση.

Τελικά, το Freud’s Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ) του Matt Brown λάμπει σε στιγμές όπου η χημεία των ηθοποιών και το βάρος των ιδεών των χαρακτήρων τους βγαίνουν προς τα έξω. Παρά τα προτερήματά της, όμως, συμπεριλαμβανομένων των δυνατών ερμηνειών και της υπόθεσης, η ταινία υπολείπεται των φιλοδοξιών της.

Σκηνοθεσία: Matt Brown

Πρωταγωνιστούν: Anthony Hopkins, Matthew Goode, Liv Lisa Fries, Jodi Balfour

Στους Κινηματογράφους

Πες μας την άποψη σου..