Το Spencer του Pablo Larrain είναι μια καλή ψυχολογική ταινία με έντονους παραλληλισμούς.
Ο γάμος της Πριγκίπισσας Νταϊάνας και του Πρίγκιπα Καρόλου είναι καιρός που έχει «κρυώσει». Μέσα από πολλαπλές φήμες για εξωσυζυγικές σχέσεις και διαζύγιο, όλα καταλαγιάζουν αναγκαστικά προκειμένου να εορταστούν τα Χριστούγεννα στη εξοχική Οικία της Βασίλισσας στο Σάντρινγκχαμ. Εκεί υπάρχει φαγητό, ποτό, σκοποβολή και κυνήγι. Η Νταϊάνα ξέρει καλά το παιχνίδι. Αλλά φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.
Οπτικά πρόκειται για μια πανέμορφη ταινία, με εξαιρετικά κοστούμια και με κάθε σκηνή να μοιάζει με καρτ ποστάλ. Μέσα από την άρτια αυτή εικόνα, η ταινία προσπαθεί να αναδείξει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων και σκέψεων, όπως και την εύθραυστη ψυχική κατάσταση μιας γυναίκας που ένιωθε παγιδευμένη σε κανόνες και πρέπει. Η ιστορική ακρίβεια της ταινίας μπορεί να αμφισβητηθεί, καθώς ο ψυχισμός της πριγκίπισσας Νταϊάνα δεν υπήρξε ποτέ δημόσια γνωστός αλλά, καλλιτεχνικά, είναι μια επιλογή το να στηρίξεις μια ολόκληρη ταινία απλά στο πως νιώθει ο κύριος χαρακτήρας.
Εκεί όμως είναι και που χάνει η ταινία, καθώς αν δεν έχεις τοποθετήσει τη Νταϊάνα σε κάποιο μυθικό βάθρο ή απλά δεν ενδιαφέρεσαι τόσο για αυτή την προσωπικότητα, δύσκολα κρατάει την προσοχή σου. Ουσιαστικά, είναι μια απίστευτα καλοδουλεμένη ταινία, με μια εξαιρετική ερμηνεία από την Kristen Stewart, αλλά πολύ εσωτερική και συγκεκριμένη.
Σκηνοθεσία: Pablo Larrain
Πρωταγωνιστούν: Kristen Stewart, Timothy Spall, Sally Hawkins, Jack Nielen, Freddie Spry, Jack Farthing, Sean Harris, Stella Gonet, Richard Sammel, Elizabeth Berrington
