Κριτική ταινίας : Trap (Παγίδα)

Το Trap (Παγίδα) του M. Night Shyamalan είναι ένα συναρπαστικό μείγμα σασπένς και οπτικής φινέτσας, αλλά αποτυγχάνει με μια υπερβολικά πολύπλοκη πλοκή και έναν ασυνεπή ρυθμό, που το εμποδίζουν να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του.

Ένας πατέρας και η έφηβη κόρη του πηγαίνουν σε μία ποπ συναυλία, όπου συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται στο επίκεντρο ενός νοσηρού ιστού.

Η τελευταία ταινία του M. Night Shyamalan προσφέρει ένα μείγμα εμπειριών, αφήνοντας τους θεατές να διασκεδάσουν και να προβληματιστούν. Η ταινία ξεκινά με επίκεντρο έναν πατέρα, τον οποίο υποδύεται ο Josh Hartnett, ο οποίος ισορροπεί ανάμεσα στο να είναι αφοσιωμένος γονέας και αδίστακτος κατά συρροή δολοφόνος. Το ξεχωριστό στυλ του Shyamalan είναι παρόν σε όλη την ταινία, ιδιαίτερα στη δημιουργική κινηματογράφηση και στις αγωνιώδεις, εμπνευσμένες από τον Hitchcock σκηνές που κρατούν το κοινό σε εγρήγορση. Ωστόσο, καθώς η ιστορία εξελίσσεται, η πλοκή αρχίζει να ξετυλίγεται, οδηγώντας σε ένα φινάλε που αφήνει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.

Οι διάλογοι της ταινίας είναι αξιοσημείωτα ασυνεπείς, κυμαίνονται από αμήχανοι και αδέξιοι έως ακούσια κωμικοί. Ενώ αυτό μπορεί να είναι απωθητικό για κάποιους, άλλοι μπορεί να βρουν ότι προσθέτει μια ιδιόρρυθμη γοητεία που ευθυγραμμίζεται με την απρόβλεπτη αφηγηματική προσέγγιση του Shyamalan. Ο Josh Hartnett ξεχωρίζει με μια δυνατή ερμηνεία, απεικονίζοντας πειστικά έναν χαρακτήρα που διχάζεται ανάμεσα σε δύο αντίθετες ταυτότητες, ενώ το υποστηρικτικό καστ προσφέρει ένα μείγμα επίπεδων και υπερβολικών ερμηνειών.

Ο τόνος της ταινίας μεταβάλλεται δραματικά, ταλαντευόμενος μεταξύ γνήσιου σασπένς και σχεδόν παράλογου χιούμορ. Αυτή η ασυνέπεια μπορεί να είναι ενοχλητική, αλλά κρατά επίσης το κοινό σε εγρήγορση. Οι σκηνές της συναυλίας, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα της ταινίας, είναι ιδιαίτερα καλά εκτελεσμένες, αναδεικνύοντας το ταλέντο του Shyamalan στη δημιουργία οπτικά αξιομνημόνευτων στιγμών. Ωστόσο, η τελευταία πράξη της ταινίας μοιάζει υπερβολικά μεγάλη και γεμάτη ανατροπές, οι οποίες τελικά αποδυναμώνουν τον αντίκτυπο της ιστορίας.

Συνοψίζοντας, το Trap (Παγίδα) του M. Night Shyamalan είναι μια ελαττωματική, αλλά ενδιαφέρουσα ταινία που είναι πιθανό να διχάσει το κοινό. Παρόλο που δεν αξιοποιεί πλήρως τις δυνατότητές της, λόγω του διογκωμένου σεναρίου και του άνισου ρυθμού, εξακολουθεί να προσφέρει αναλαμπές από το μοναδικό όραμα και την ικανότητα του Shyamalan να δημιουργεί αξέχαστες κινηματογραφικές στιγμές.

Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan

Πρωταγωνιστούν: Josh Hartnett, Ariel Donoghue, Saleka Night Shyamalan, Hayley Mills και Alison Pill

Στους Κινηματογράφους

Πες μας την άποψη σου..