Κριτική ταινίας : Napoleon (Ναπολέων)

Το Napoleon (Ναπολέων) του Ridley Scott είναι μια αντισυμβατική βιογραφική ταινία, με εντυπωσιακές σκηνές μάχης και μια θεματική εξερεύνηση που συμβάλλει σε μια συναρπαστική κινηματογραφική εμπειρία.

Η ταινία ΝΑΠΟΛΕΩΝ είναι μια θεαματική, επική περιπέτεια για την πολυτάραχη άνοδο και πτώση του εμβληματικού Γάλλου Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον οποίο υποδύεται ο βραβευμένος με Όσκαρ Joaquin Phoenix. Η ταινία, μια πολύ υψηλών προδιαγραφών παραγωγή με την υπογραφή του θρυλικού σκηνοθέτη Ridley Scott, αποτυπώνει το ανελέητο ταξίδι του Βοναπάρτη στην εξουσία υπό το πρίσμα της εμμονικής, εκρηκτικής σχέσης του με τη μόνη αληθινή του αγάπη, τη Ζοζεφίν, προβάλλοντας τις οραματικές στρατιωτικές και πολιτικές τακτικές του μέσα από μερικές από τις πιο απαιτητικές δυναμικές σκηνές μάχης στην ιστορία του κινηματογράφου.

Το τελευταίο κινηματογραφικό εγχείρημα του Ridley Scott, Ναπολέων, παρουσιάζει μια ιστορική οδύσσεια που, παρά τη συντομία της, καταφέρνει να συλλάβει την ουσία της ταραχώδους διαδρομής του εμβληματικού Γάλλου ηγέτη. Ο πολύ γρήγορος ρυθμός της ταινίας όμως αφήνει ελάχιστα περιθώρια για μια πραγματική λεπτή διερεύνηση σημαντικών ιστορικών γεγονότων.

Αντίθετα η ταινία επιλέγει να βυθιστεί στο χάος μιας επαναστατικής Γαλλίας, απεικονίζοντας μια κοινωνία σε σύγχυση και θεσμούς σε σύγκρουση. Παρουσιάζοντας τον Ναπολέοντα ως μια περίεργη φιγούρα και όχι ως τον παραδοσιακό ηγέτη που έχουμε στο μυαλό μας, η ταινία αμφισβητεί τις συμβατικές απόψεις για την ηγεσία του, δίνοντας έμφαση στις ιδιορρυθμίες, τα ξεσπάσματα και την ενστικτώδη συμπεριφορά του.

Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ταινία είναι η ανατροπή των θεσμών, που συμβολίζεται από τις νίκες του Ναπολέοντα πάνω στις βρετανικές οχυρώσεις και την κατάληψη των κυβερνητικών γραφείων. Με φόντο μια διαλυμένη κοινωνική τάξη, η ταινία υπογραμμίζει την προθυμία του Ναπολέοντα να καταρρίψει τους κανόνες και να αγκαλιάσει το χάος.

Στα δυνατά σημεία της ταινίας έγκειται αυτή η θεματική διερεύνηση της φιλοδοξίας, της ανασφάλειας και του φόρου του πολέμου. Αντιπαραβάλλει επιδέξια τη βιαιότητα του πολέμου με τη χλιδή των πολιτικών ελίτ που επωφελούνται από την αιματοχυσία. Η απεικόνιση του Ναπολέοντα από τον Phoenix ως μια διαρκώς ανασφαλή φιγούρα προσθέτει βάθος στην άνοδο και την πτώση του χαρακτήρα κινηματογραφικά, κάνει όμως την ταινία αμφισβητήσιμη ιστορικά.

Το Napoleon έχει αρκετά καλές ερμηνείες από τους Joaquin Phoenix και Vanessa Kirby. Οι δύο ηθοποιοί δίνουν βάθος στους ρόλους τους, ιδιαίτερα στην περίπλοκη δυναμική μεταξύ του Ναπολέοντα και της Ιωσηφίνας, της όποιας η δυναμική απεικόνιση προσθέτει στρώματα στο ιστορικό δράμα. Η ταινία μπλέκει έξυπνα τα προσωπικά και τα πολιτικά θέματα, υποδηλώνοντας την εναλλαγή των σχέσεων του Ναπολέοντα τόσο με τη Ιωσηφίνα, όσο και με την Ευρώπη.

Παρά τα ελαττώματά του, το Napoleon (Ναπολέων) του Ridley Scott αναδεικνύει τη σκηνοθετική δεινότητα του σκηνοθέτη. Με την επική της κλίμακα, τις συναρπαστικές ερμηνείες και τον θεματικό της πλούτο, η ταινία αποτελεί μια αξιόλογη κινηματογραφική εμπειρία.

Σκηνοθεσία: Ridley Scott

Πρωταγωνιστούν: Joaquin Phoenix, Vanessa Kirby, Ben Miles, Rupert Everett, Ludivine Sagnier, Mark Bonnar, Tahar Rahim, Ian McNeice, Catherine Walker, Paul Rhys, Matthew Needham, Youssef Kerkour, John Hollingworth, Scott Handy

 

Στους Κινηματογράφους

Πες μας την άποψη σου..